Staalnormen zijn systemen voor het klasseren, evalueren en specificeren van de metallurgische, chemische en mechanische eigenschappen van verschillende soorten staal en ferro-legeringen die worden gebruikt in de productie van onderdelen, machines en constructies.
Staalnormen zijn nuttig in het begeleiden van metallurgische laboratoria, fabrikanten en eindgebruikers in de productie, verwerking en toepassing van staal.
Staal kan worden ingedeeld op basis van vele criteria, zoals:
- Samenstelling, bijvoorbeeld koolstof, laag-gelegeerd of roestvrijstaal
- Productiemethodes, zoals open haard, fundamenteel zuurstof proces of elektrische oven methoden
- Afwerkingsmethodes, zoals warmwalsen, koudwalsen, en verschillende oppervlakte afwerkingen en platting technieken
- Product form, for example bar, wire, plate, sheet, strip, tubing or structural shape
- Deoxidation gebruik, zoals killed, semi-killed, capped of rimmed staalsoorten
- Microstructuur, zoals ferritische, pearlitic en martensitische
- Warmtebehandeling, zoals gloeien, blussen en ontlaten.
Er is helaas geen gemeenschappelijke globale staalnorm of classificatiesysteem. Er zijn eerder een aantal classificatie en aanduidingssystemen aanvaard en worden wereldwijd gebruikt, die ontwikkeld en gestandaardiseerd hetzij nationaal of internationaal door Standard Development Organizations (SDOs), of door specifieke verticale industrieën of leveranciers. Sommige van de meer frequent gebruikte staalnormen en classificatiesystemen omvatten:
- AISI (American Iron and Steel Institute) staalnormen, dat vooral gebruikt wordt in de VS en het buitenland. Hoewel deze norm niet langer onderhouden wordt en steeds meer door SAE, ASTM en andere Amerikaanse normen vervangen is, is het nog steeds wijdverbreid.
- EN (Euronorm), dat een geharmoniseerd systeem van metaal- en staalnormen van Europese landen is. Hoewel het algemeen aanvaard is en het in alle Europese landen al bijna twee decennia doeltreffend gebruikt wordt, worden "verouderde" nationale systemen, zoals de Duitse DIN, de Britse BS, de Franse AFNOR en het Italiaanse UNI nog vaak gevonden in vele documenten.
- Japanse JIS-normen, die veel gebruikt worden in Azië en het Pacific gebied. JIS specificaties werden ook vaak gebruikt als een basis voor andere nationale systemen, zoals de Koreaanse, Chinese en Taiwanese normen.
- Staalnormen van nieuw geïndustrialiseerde landen, zoals de Chinese GB en YB, de Indische IS en Braziliaanse NBR, worden, hoewel soms minder ontwikkeld en gedetailleerd, steeds vaker gebruikt als gevolg global sourcing. Hetzelfde geldt voor de Russische GOST, dat praktisch de facto standaard is voor de hele gemeenschap van onafhankelijke staten.
Verticale stalen industrienormen omvatten SAE voor automobiel, lucht-en ruimtevaart en meer; ASME voor drukvaten en vele andere toepassingen; AWS voor het lassen van verbruiksartikelen en de bijbehorende materialen. Scheepsbouw specificaties vallen onder de Amerikaanse ABS, Britse Lloyds, Italiaanse RINA en anderen.
Naast de vele normen zoals hierboven beschreven, hebben vele staalfabrikanten en leveranciers hun eigen merkgebonden, commerciële namen voor het aanwijzen van staalsoorten ontwikkeld. Na jaren en decennia worden sommige van deze benamingen veel gebruikt in de industriële gemeenschap, en vaak worden zij aangeduid als "algemene" namen of "handels" namen, zonder daadwerkelijk te verwijzen naar de specifieke leverancier. In de meeste gevallen zijn deze "gemeenschappelijke" namen niet gestandaardiseerd en eigenschappen kunnen aanzienlijk variëren; hun toepassing in officiële technische documenten moet daarom worden vermeden indien mogelijk.
De Total Materia database brengt alle globale metaal eigenschappen bij elkaar onder een dak in de vorm van een database. Snel en makkelijk toegang tot mechanische eigenschappen, chemische samenstelling, kruisverwijzingstabellen en voorziet gebruikers van een ongeëvenaarde rijkdom aan informatie. Klik op de knop om de Total Materia database uit te proberen.
|